قار‌چ‌های خوراکی:

از هزاران سال پیش، قارچ‌های خوراکی مورد توجه انسان بوده و در تغذیه روزانه انسان وارد شده است. در اکثر کشورهای جهان، خوردن قارچ متداول است و کشورهای آلمان، سوئیس و فرانسه در صدر مصرف‌کنندگان قارچ خوراکی قرار دارند. از مهم‌ترین قارچ‌های خوراکی می‌توان به قارچ دگمه‌ای، انواع قار‌چ‌های صدفی، قارچ والواریلا (چینی)، مورال‌ها، قارچ مرغ چوب یا رقص پروانه‌ای، قارچ کوپرینوس یا مرد پشمالو، قارچ گوش چوب و قارچ خوراکی شی‌تاکه یا قارچ جنگل و ... اشاره کرد که می‌توان این قارچ‌ها را در محیط مصنوعی پرورش داد و این قارچ‌ها جزء قارچ‌های خوراکی زراعی می‌باشند. تعدادی از قارچ‌های خورکی نیز غیرزراعی بوده، به صورت وحشی در مراتع و مزارع دیده می‌شوند. فلورینیا اینکوینانس (Phellorinia Inquinans) از جمله قارچ‌های غیرزارعی می‌باشد. این قارچ در اراضی شنی به مانند اراضی استان‌های سیستان و بلوچستان، خراسان، سمنان و کرمان رشد می‌کنند. این قارچ دارای ساقه نسبتاً ضخیم بوده که کلاهک تخم‌مرغی یا گلابی‌شکل (گلابی وارونه) روی آن قرار دارد. لایه خارجی قارچ به رنگ زرده بوده و لایه درونی به رنگ سفید یا کرم می‌باشد.

قارچ‌ها به علت دارا بودن عطر و مزه خاصی که دارند، همواره مورد توجه بشر بوده و قبل از پرورش قارچ به طور مصنوعی در مزارع از مراتع و چمنزارها و جنگل‌ها جمع‌آوری و مورد استفاده قرار می‌گرفت.

علل عمده کشت قارچ‌های خوراکی به قرار زیر می‌باشد:

1-در بین قارچ‌های خوراکی که در جنگل‌ها و مراتع می‌روند، گونه‌های سمّی خطرناکی نیز وجود دارد که شناسایی و تشخیص آن‌ها از یکدیگر نیاز به داشتن اطلاعات دقیثق بوده و کار سختی می‌باشد و اشتباه در تشخیص عواقب وخیمی را دربردارد. به همین دلیل، بسیاری از مصرف‌کنندگان قارچ برای مصون ماندن از آسیب‌های ناشی از خوردن انواع سمّی آن، از قارچ‌هایی که توسط پرورش‌دهندگان در سالن‌های مخصوص کشت داده می‌شود، استفاده می‌کنند.

2-تهیه و جمع‌آوری قارچ‌های خوراکی وحشی معمولاً عمل اتفاقی و مشکل بوده و برای افرادی که محیط زندگی آن‌ها دور از جنگل‌ها و مراتع است، جستجوی آن‌ها مشکل و گاهی مقدور نیست.

3-یکی دیگر از دلایلی که پرورش قارچ به صورت مصنوعی را توجیه می‌کند، محدود بودن فصل و زمان رویش قارچ‌های وحشی خوراکی در طبیعت بوده‌؛ به طوری که قارچ‌های وحشی را نمی‌توان در تمام فصول سال یافت. به همین دلیل به منظور پر کردن این خلاء به کشت قارچ‌های خورکی توجه خاصی می‌شود.

قارچ‌های خوراکی از لحاظ پروتئین و ویتامین  غنی بوده و به همین دلیل، استفاده از آن‌ها مفید است. قارچ‌هایی که برای تغذیه از طبیعت جمع‌آوری می‌شوند، شامل دنبلان‌ها (Truffles)، مورال‌ها، قارچ‌های کلاهک‌دار (Mushrooms)، قارچ‌های توپی پفکی (Puffballs) و گونه‌هایی از Clavatia و پلی‌پورهای غیرخشبی هستند. دنبلان‌ها احتمالاً پرارزش‌ترین قارچ‌ها هستند که این قارچ‌ها زیرزمینی می‌باشند.

در جنوب فرانسه و شمال ایتالیا، مزارع مخصوصی ایجاد شده است که در آن قارچ دنبلان بر روی خاک مناسب تولید و یا به طور طبیعی تکثیر می‌گردد. مشکل اصلی در مورد این قارچ، جمع‌آوری آن است؛ چرا که در معرض دید قرار نمی‌گیرند. برای رفع این مشکل، سگ‌ها و خوک‌هایی را تربیت می‌کنند و با توجه به اینکه قارچ دنبلان وقتی که می‌رسد، بوی تندی از خود منتشر می‌کند. این حیوانات، محل قارچ را تعقیب کرده و آن را بیرون می‌آورند.