شناسایی اصول نحوه نگهداری سویه‌ها

درمورد تهیه سویه‌ها سه روش وجود دارد که عبارت است از کشت توده اسپور، کشت بافت، کشت میسلیوم. یک روش برای تهیه سویه مورد نظر کشت‌های متوالی میسلیوم بر روی محیط کشت‌های مناسب می‌باشد که از این طریق می‌توان طی سالیان متمادی بذر سویه را به دست آورد؛ البته ممکن است کشتهای متوالی از یک استرین منجر به تفرق صفات در آن شود که در این حالت سویه ایجاد شده دارای ویژگیهای متفاوت از سویه قبلی خواهد بود.

روش دیگر برای تهیه سویه مناسب استفاده از کشت توده اسپور می‌باشد. این روش فقط زمانی امکان‌پذیر است که قبل از استفاده وسیع، باید سویه به دست آمده با سویه مادر مقایسه شود و در صورتی که همان ویژگی‌های سویه مادر را داشته باشد اقدام به تهیه بذر شود. در شکت توده اسپور ممکن است سویه‌های حاصل، اختلافات ژنتیکی زیادی را از خود نشان دهند.

روش سوم برای تهیه سویه کشت بافت می‌باشد که در این روش یک قطعه کوچک از اندام باردهی قارچ را که در شرایط کاملاً استریل از قارچ جدا شده را بر روی محیط کشت مناسب انتقال می‌دهند. میسلیوم حاصل از رشد بافت را می‌توان برای تولید بذر در دوره‌های متعدد کشت مورد استفاده قرار داد. ممکن است سویه ناشی از کشت بافت نسبت به بافت سویه مادری محصول کمتری تولید کند. تجدید کاشت میسلیوم هر سه ماه یک بار باید انجام گیرد. در موقع انتقال میسلیوم بعضی از خصوصیات آن از قبیل شکل کلنی و چگونگی رشد میسلیوم به طور دقیق کنترل شود.

پرورش دهندگان قارچ عدم موفقیت در کشت یا کاهش عملکرد قارچ را اکثراً در اثر تباهی نژاد یا کم شدن توان باردهی مایع قارچ مورد استفاده می‌دانند؛ ولی به علت روابط پیچیده‌ای که در به نژادی ارقام پرمحصول قارچ وجود دارد، شاید چنین برداشتی درست نباشد و نباید آن را بدون دلیل جدی  گرفت. اگر گونه‌های قارچ وحشی را از طبیعت انتخاب کرده و به طور دائم در محیط کشت‌های غیرطبیعی آزمایشگاهی نگهداری کنیم، مشاهده می‌شود که پس از مدتی قارچ‌های وحشی برخی از صفات خود را از دست می‌دهند به عنوان مثال، می‌توان به قارچ تجزیه کننده چوب polysictus versicolor اشاره کرد که در محیط کشت غیرطبیعی قدرت رشد خود را از دست داده و لاکاز Laccase کمتری تولید می‌کند. برای از بین بردن این نقص در قارچ می‌توان میسلیوم آن را گاهگاهی مجدداً روی چوب کشت داد.

درمورد قارچ دگمه‌ای نیز اگر این قارچ دائماً بر روی محیط غذایی نشاسته‌دار مانند مالت زین Maltzin دانه‌های ذرت و چاودار تکثیر گردد. در این حالت کاهش کیفیت میسلیوم قارچ مشاهده می‌شود. ایجاد اندام‌های حلقه مانند یا نمدی شکل در محیط کشت اولین زنگ خطر بوده و برای پیشگیری می‌توان آن را بر روی یک محیط کشت کمپلکس استریل دارای لیگنوسلولز (علوفه، کلش، کمپوست کود اسبی) پرورش داد و از تغییرات نامطلوب نمونه‌های مادری جلوگیری کرد. روش به نژادی به منظور تثبیت و حفظ صفات ارثی، بر پایه انتقال میسلیوم در فاصله زمانی معین بر روی محیط‌های کشت تازه استوار می باشد. از آگار چاودار، سیب‌زمینی، گندم، مالت یا آگار کمپوست همچنین از ورمیکولیت یا کمپوست به عنوان محیط کشت استفاده می‌شود.

برای نگهداری نمونه‌ها از یخچال (3 تا 5 درجه سانتی‌گراد) استفاده می‌شود. یکی دیگر از روش‌ها برای نگهداری نمونه منجمد کردن میسلیوم در ازت مایع (195- درجه سانتی‌گراد) می‌باشد. این روش می تواند برای نگهداری نمونه اسپورها نیز به کار برده شود.